Een bedrijf werd op 2 januari 2023 aangeschreven door een verplichtgesteld bedrijfstakpensioenfonds dat het vanaf 25 april 2017 was aangesloten bij het fonds. Het bedrijfstakpensioenfonds vorderde de premies, vermeerderd met rente over de periode vanaf 25 april 2017.
Het bedrijf verweerde zich bij de rechter tegen de aansluiting en beriep zich op verjaring van de premie.

De kantonrechter Den Haag bepaalde in het vonnis van 20 november 2025 (ECLI:NL:RBDHA:2025:21966) dat het bedrijf zich moest aansluiten en de premies moest betalen. Van verjaring van de premievordering was geen sprake, omdat het bedrijfstakpensioenfonds de premies als schadevergoeding had gevorderd, op grond van onrechtmatige daad. De onrechtmatige daad was dat het bedrijf de wettelijke verplichting niet was nagekomen om de werknemers te laten deelnemen in het bedrijfstakpensioenfonds.
Dergelijke vorderingen verjaren op grond van artikel 310, lid 1 van boek 3 van het Burgerlijk Wetboek, 5 jaar na de dag waarop de benadeelde, het bedrijfstakpensioenfonds, zowel met de schade als met de aansprakelijke persoon, het bedrijf, bekend was geworden. Zo’n vordering verjaart na 20 jaar na de gebeurtenis waardoor de schade is veroorzaakt of een boete opeisbaar is geworden.
De kantonrechter laat die termijn beginnen op 23 januari 2023, omdat toen bij het bedrijfstakpensioenfonds het bedrijf en de omvang van de premievordering bekend waren geworden.
De rentevordering wees de kantonrechter af, omdat onduidelijk was welke premies op welke data betaald hadden moeten worden.

Vraag is wat de uitkomst was geweest als het bedrijfstakpensioenfonds de contante waarde van de opgebouwde en ingegane pensioenen als schadevergoeding had gevorderd.